RAKU TEKNİĞİ HAKKINDA
Maria Sezer çalışmalarında çeÅŸitli malzemeler kullanıyor ve farklı metotlar izliyor. Kullandığı metotlardan biri olan raku tekniÄŸi ile tabaklar üretiyor.
Sezer için bu tabaklar; motifleri ve renkleri ile “Hayatın Temeli”ni temsil ediyor.
Tabakları hazırladıktan sonra, doÄŸada bulduÄŸu motifleri tabakların üzerine çiziyor ve motiflerin etraflarını sırlıyor. Bu sayede raku piÅŸirimi sırasında motifler, çamurun belleÄŸine yakılmış gibi, siyaha dönüyor.
​
Tıpkı diÄŸer seramik piÅŸirme tekniklerinde olduÄŸu gibi, raku tekniÄŸinde de üretim için ateÅŸ, su ve topraÄŸa ihtiyaç var.
​
Raku; 16’ncı yüzyılda Japonya’da geliÅŸtirilen bir piÅŸirme yöntemi. Zen Budizm’de dinsel bir deneyim olarak görülen çay törenlerinde kullanılacak bardaklar bu teknikle üretiliyordu.
Zen Budizm’e göre güzellik, günlük hayatın içinde doÄŸal ve basit nesnelerde bulunuyor.
“Raku” kelimesi “mutluluk” olarak tercüme edilebilir.
​
Bugün daha çok 1960’larda ABD’de geliÅŸtirilmiÅŸ raku tekniÄŸini kullanıyoruz.
Raku nesnelerin yapımı için ÅŸamotlu çamur kullanılır. Åžamot; önceden piÅŸirilmiÅŸ çamurun parçalanmış halidir. Sır olgunlaşıp ürün fırından çıktığı sıradaki 1000 derece civarından aniden düÅŸen ısının yarattığı termal ÅŸoka dayanıklı olması için çamura eklenir.
Fırından çıkan parçalar yaprak, çam iÄŸnesi, talaÅŸ gibi organik materyallerin içine yatırılır, malzemeler ısıyla yanmaya baÅŸlar. Kısa bir yanma süresinde çokça duman oluÅŸur, ürünün üzeri kaplanır, bu sayede deoksidasyon baÅŸlar, sırdaki oksitler yüzeye çıkar ve sırın rengi deÄŸiÅŸebilir; eÅŸit olmayan bir efekt yaratabilir.
Aynı zamanda, duman sır olmayan yerlere iÅŸler, bu yüzeyler siyaha döner.
Raku piÅŸirimi sırasında sırların nasıl tepki vereceÄŸini her zaman bilemeyebiliriz; bu tekniÄŸi bu kadar heyecanlı kılan da bu özelliÄŸidir.
